Polska sztuka potrafi być głośna
Najnowszym dowodem jest instalacja dźwiękowa Konrada Smoleńskiego „Everything Was Forever, Until It Was No More”, której można doświadczyć w pawilonie polskim na tegorocznym biennale sztuki w Wenecji (ekspozycja jest czynna do 24 listopada 2013). Warszawski twórca od wielu lat eksperymentuje w swoich działaniach artystycznych z dźwiękiem, a wenecki projekt jest niewątpliwie ukoronowaniem wszystkich jego dotychczasowych audio performansów. Widzowie podczas wizyty w naszym pawilonie mają okazję wysłuchać specjalnej kompozycji na dwa odlane na tę okazję dzwony, ścianę szerokopasmowych przetworników i kilka dodatkowych rzeczy, które pod wpływem fal akustycznych zaczynają żyć własnym życiem. Ci, którzy tam byli mówią o piekle, ale ma to swój wymiar filozoficzny.
W katalogu wydanym przez Zachętę czytamy m.in.: „Jego realizacje łączą punkrockową estetykę z precyzją i elegancją typową dla minimalizmu. Korzystając zarówno z istniejących w obszarze kultury, jak i konstruowanych samodzielnie obiektów dźwiękowych, bada za ich pośrednictwem przepływy i funkcje energii. Eksploruje działanie prądu, fal dźwiękowych i systemów nagłośnienia, manipulując znaczeniami przedmiotów, które zwykle wiązane są z kulturą rockową. Monumentalna instalacja autorstwa Smoleńskiego będzie, na podobieństwo symfonii, powtarzać regularnie utwór rozpisany na tradycyjne spiżowe dzwony,
szerokopasmowe głośniki i inne rezonujące obiekty ulokowane w przestrzeni Pawilonu Polskiego. Wszystkie elementy odegrają równorzędną rolę w kompozycji rozumianej jako struktura zarówno wizualna, jak i audialna, w której kluczowe
znaczenie ma opóźnianie i modyfikacja wyjściowego sygnału dzwonu. Działanie, jakiemu artysta poddaje dźwięk tradycyjnego instrumentu, kuratorzy analizują poprzez współczesne teksty literackie i teorie naukowe, dla których wspólne jest przekonanie o nieścisłości lub wyczerpaniu pojęcia czasu. Są wśród nich zarówno
hipotezy podważające klasyczne ujęcia problemów w fizyce, opowiadania science-fiction, jak i opracowania z zakresu eksperymentów i iluzji dźwiękowych. Tym samym dialog artysty z kuratorami ekspozycji doprowadzi do powstania wizji rozpadu języka oraz końca czasu i historii, jakie znamy, bez wartościowania tego zjawiska.”
Autor zdjęć: Bartosz Gorka
