Wśród nowości m.in. kolekcjonerski rarytas – specjalne wydawnictwo z muzyką towarzysząca wystawie „A Cultural Archeology” w monachijskim w monachijskim Haus der Kunst
Ekspozycja była czynna na przełomie 2012/2013 i wszechstronnie prezentowała ECM w okolicznościach, kontekstach i związkach ze sztukami pokrewnymi działalności Manfreda Eichera – grafiką, teatrem, filmem czy literaturą
Lucian Ban: fortepian
Mat Maneri: altówka
Koncert Transylwański oznacza debiut w ECM rumuńskiego pianisty i kompozytora
Luciana Bana, a także oczekiwany powrót amerykańskiego altowiolisty, Mata
Maneri, który za sprawą tej płyty pojawił się po raz dziewiąty w katalogu ECM. Płyta
rejestruje spontanicznie zorganizowany koncert w Targu Mures, w regionie, w którym
dorastał Lucian Ban. Zgromadzona publiczność podążała wiernie za muzykami,
towarzysząc im w programie złożonym z autorskich ballad, kompozycji bluesowych,
hymnów i abstrakcyjnych improwizacji, wzbogaconych solowym występem Mata
Maneri w metafizycznym Nobody Knows The Trouble I’ve Seen, w którym łączy
się wspólna idea jazzu i muzyki kameralnej. Deszcz, perkusja kontrapunktująca
uderzające w szyby Pałacu Kultury krople, stworzyła dodatkowy komentarz do tych
melancholijnych utworów.
Kristina Blaumane, wiolonczela
Maxim Rysanov, altówka, dyrygent
Janine Jansen, Roman Mints, Julia-Maria Kretz, skrzypce
Amihai Grosz, altówka; Torleif Thedéen, Boris Andrianov, wiolonczela
Raimondas Sviackevicius, akordeon
Donatas Bagurskas, Stacey Watton, kontrabas
Lithuanian Chamber Orchestra
ECM New Series prezentuje pierwszy album poświęcony Dobrince Tabakovej,
kompozytorce urodzonej w 1980 r. w Bułgarii, choć wzrastającej i kształcącej
się w Londynie. W muzyce Tabakovej – bogatej pod względem melodycznym,
fakturalnie ciekawej i wyrazistej emocjonalnie – drzemie stare i nowe, a raczej
znane w nieznanym i odwrotnie. Są tam elementy Wschodu i Zachodu obecne po
równo we wszystkich utworach. Widoczny jest w nich profesjonalizm warsztatu
kompozytorskiego, znać, że artystka ma jakiś pomysł, że ma coś do zaoferowania.
Słyszalne jest to w każdej nucie. Nagranie zawiera Concerto for Cello and Strings
oraz nawiązującą do Rameau Suitę w starym stylu na altówkę i orkiestrę kameralną.
Ponadto trzy kompozycje kameralne: trio smyczkowe Insight, septet smyczkowy
Such Different Paths oraz trio na skrzypce, akordeon i kontrabas Frozen River
Flows. Wśród wykonawców znajdują się takie sławy, jak Janine Jensen, a także
kilkoro przyjaciół Tabakovej z czasów studiów: skrzypek Roman Mints, altowiolista i
dyrygent Max Rysanov, a także Kristina Blaumane, pierwsza wiolonczelistka London
Philharmonic Orchestra.
Carolin Widmann – violin
Frankfurt Radio Symphony Orchestra
Emilio Pomàrico – conductor
Nagrania Carolin Widmann dla ECM obejmują wielką różnorodność stylów i
gatunków – od Schuberta po Xenakisa. W tym przypadku artystka zwraca się w
stronę największych kompozycji Mortona Feldmana. Violin and Orchestra powstałe
w 1979 r. wyznacza nowy kierunek, koncentrując się na detalu wyłaniającym się w
procesie powolnego przebiegu muzycznego. Nie jest to koncert w ścisłym znaczeniu
tego terminu, a przynajmniej nie w jego powszechnym rozumieniu jako występ solisty
z towarzyszeniem orkiestry. Skrzypek porusza się tu w trudnej do zdefiniowania
chmurze dźwiękowej. Carolin Widmann robi to z wielką delikatnością i wyczuciem,
subtelnie zapuszczając się w struktury orkiestrowe, rzeźbiąc całość według zamysłu
dyrygenta, Emilio Pomarico i muzyków z Frankfurt Radio Symphony Orchestra.
Susanne Abbuehl: wokal Matthieu Michel: flugelhorn Wolfert Brederode: fortepian, hinduskie organy (peti) Olavi Louhivuori: bębny, perkusja
Wokalistkę Susanne Abbuehl niezmiennie charakteryzuje wyjątkowe podejście do tekstu, wnikanie w jego sensy, a także umiejętność wydobywania wewnętrznych rytmów i melodii z każdego pojedynczego słowa. Podejście to znalazło piękną realizację na płycie The Gift, nagranej w lecie 2012 r. Poezja, wyjątki z której znalazły się na tym krążku, pochodzi od takich twórców, jak: Emily Dickinson, Emily Bronte, Sara Teasdale, Wallace Stevens i samej Susanne Abbuehl. W ciągu siedmiu lat, jakie dzielą obecną płytę od albumu Compass, zespół Abbuehl uległ ogromnej przemianie. Wolfert Brederode pozostaje niezmiennie w jego centrum, ale w 2009 r. pojawił się Matthieu Michel (flugelhorn) i Olavi Louhivouri, perkusista znany z płyty Tomasza Stańki Dark Eyes.
