W swoich czasach kompozytor uchodził za rewolwerowca, a w każdym razie za człowieka, który prowokował statecznych mieszczan swoją ognistą muzyką, pełną kadencji, wariacji, wirtuozowskich tricków i imitacyjnych fantazji do zawziętości. Ale coś, co wtedy burzyło spokój ówczesnych filistrów być może dzisiaj jest największą wartością muzyki Vivaldiego, który w swojej pomysłowości nie znajduje równych sobie ni wśród rówieśników, ni wśród następców. Płyta Harmonia Mundi to koncentrat wszystkiego, czym Vivaldi jednych drażni, a drugich zachwyca. Red bull, antydepresant i trzy miarki wódki w jednym. Każdy tego potrzebuje. Zwłaszcza piloci myśliwców, którzy nie mogą sobie pozwolić na minutę drzemki w swobodnym polowaniu na cele barbarzyńców. Nie, nie, wcale nie myślimy o miłośnikach Stockhausena.
