„Codzienny wyścig z czasem przerywają od czasu do czasu cyklicznie powtarzane święta i związane z nimi zwyczaje, obrzędy i rytuały. Są one jak głęboki oddech napełniający płuca świeżym powietrzem. Wielki Post – czas głębokiej refleksji nad sensem istnienia i dotknięciem tajemnicy życia. W ciemnościach pojawia się światło, które docierając do najdalszych zakamarków serca, napełnia je radością. Oto czas odzyskiwania nadziei, że nasze życie ma sens. Wiele pieśni wielkopostnych nie wnika w materię czy strukturę zdarzeń ewangelicznych ani w ich sens dogmatyczno-intelektualny. Wyrażają głównie emocje i uczucia. Pomimo dramaturgii zdarzeń sprzed dwóch tysięcy lat, Wielki Post to okres głębokiej radości. W pierwszych wiekach Wielki Post obejmował tylko Wielki Piątek i Sobotę. Do V wieku trwał tydzień, a później – na pamiątkę 40-dniowego postu Jezusa na pustyni oraz 40. lat wędrowania Izraelitów po ucieczce z Egiptu – został przedłużony do 40. dni. Kościół katolicki za początek postu przyjął szóstą niedzielę przed Wielkanocą. Ponieważ niedziele wyłączone były z postu, aby zachować 40 dni pokutnych, ich początek przypadał na środę. Od 1570 roku był to już zwyczaj powszechnie obowiązujący w kościele. W tym dniu na znak pokuty posypywano głowę popiołem. Wielki Post w kościele jest traktowany jako czas pokuty i nawrócenia. Nie wypada wówczas grać skocznych polek i mazurków. Jeśli już, to smętne dumki, nokturny i pieśni o tematyce pasyjnej. Zdarzało się, że podczas postu chowano dzieciom zabawki, zostawiając te najbardziej zniszczone, a zamiast bajek czytano dzieciom żywoty świętych. Wiele pieśni związanych z okresem Wielkiego Postu śpiewano w dawnych czasach w oddalonych od głównych skupisk ludzkich enklawach, dzięki czemu zachowały one swój świeży, niepowtarzalny oryginalny charakter. Możemy teraz, w dobie rewolucji technologicznych, powrócić do korzeni naszej kultury i przenieść się w czasy dawne i przypomnieć sobie utwory, przekazywane tylko w tradycji ustnej.”
To fragment tekstu z książeczki dołączonej do wydanego przez wytwórnię For Tune albumu „Stwórco Łaskawy” wydanego przez wytwórnię For Tune, na którym Maria Pomianowska – wokalistka, instrumentalistka i popularyzatorka muzyki etnicznej – umieściła zaaranżowane na 5-osobowy zespół pieśni wielkopostne, funkcjonujące zazwyczaj w tradycji ustnej, pochodzące ze zbiorów Oskara Kolberga i ks. Michała Marcina Mioduszewskiego. Opracowane kompozycje mają charakter premierowy i są niebagatelnym wkładem do kanonu tradycji i duchowości polskiej kultury i polskiej wsi.
