To jedna z najbardziej znanych awangardowych kompozytorek australijskich na świecie. Muzyka 51-letniej Cat Hope łączy elektronikę i akustykę, sięga nierzadko po nowe technologie generowania dźwięku. Zawiera często elementy aleatoryki, drone, noise i glissandi. Artystka jest zafascynowana brzmieniami o niskiej częstotliwości, czego wyrazem m.in. polecana dzisiaj przez nas płyta „Subzilla” (2009) na cztery gitary basowe i piłę łańcuchową. Jej twórczość jest skoncentrowana na kameralistyce, ale w dorobku ma też m.in. kompozycje na orkiestrę czy dwa laptopy.
W 2013 roku została objęta programem Churchill Fellowship, a także włoskim Civitella Ranieri i szwedzkim Visby International Composers. Cat w swojej praktyce zajmuje się badaniem fizycznych aspektów muzyki w różnorodnych środowiskach medialnych, a swoje dokonania zawarła m.in. w takich książkach, jak „Loading the Silence” (Kouvaris, 2013), „Women of Note” (Appleby, 2012), „Sounding Postmodernism” (Bennett, 2011) oraz w publikacjach na łamach The Wire, Limelight i Neu Zeitschrift Fur Musik.
Jej muzyka była nagrywana i wydawana w Australii, Niemczech i Austrii. Była wyróżniona m.in. APRA|AMC Award for Excellence in Experimental Music oraz rezydencją Peggy Glanville Hicks. Cat jest założycielką wielu formacji, w tym Decibel, która jest jej najmłodszą grupą, Candied Limbs, specjalizująca się w improwizacji noise, a także Abe Sada i Australian Bass Orchestra. Prowadziła też popowy zespół Gata Negra (1999-2006). Do kultowych przedsięwzięć należy stworzony przez nią duet noise Lux Mammoth.
Hope wykłada muzykę klasyczna i technologię muzyki na Western Australian Academy of Performing Arts. W 2000 roku otrzymała Pandora’s Box Film Festival Award za najlepszą ścieżkę filmową.
Subzillę oraz kilku innych albumów Cat można pobrać bezpłatnie na jej stronie w portalu Bandcamp.
