Anne-Sophie Mutter jest jedną z niewielu artystek, które mogą sobie pozwolić na niekomercyjne realizacje. Tylko czy są one wystarczająco ambitne?
Program najnowszej płyty ASM, która w tym roku obchodzi 35-lecie swojej publicznej działalności koncertowej, jest bardzo elitarny i składa się z czterech prapremier utworów współczesnych kompozytorów: Wolfganga Rihma („Lichtes Spiel” i „Dyade”), Sebastiana Curriera („Time Machines”) i Krzysztofa Pendereckiego („Duo concertante”). Choć trudno powiedzieć, iż to twórczość szczególnie awangardowa czy oryginalna, jest chyba w wystarczającym stopniu reprezentatywna dla głównego nurtu muzyki poważnej XX i XXI wieku, by po nią sięgnąć. Na przykład w celu zastanowienia się nad dziwnym brakiem w niej innowacyjności oraz nadmierną uległością wobec odbiorców pozbawionych już od pewnego czasu jakichkolwiek aspiracji. Cenimy to, co robi ASM dla promocji niszowych i pozbawionych szans na wielkie zyski przedsięwzięć, a jej premierowy album z pewnością do takich należy, nie zawahamy się jednak stwierdzić, że mamy już lekki przesyt muzyką środka, pisaną przez Rihma czy Pendereckiego. Więcej – tutaj
