DUX POWAŻNIE W LIPCU

Szymanowski, Prokofiew, Reger: Dreams

Prezentowane na niniejszej płycie utwory łączy czas ich powstania – skomponowane zostały około roku 1915, a ich wspólnym tematem jest świat marzeń i fantazji. Podobieństwa nie kończą się na tym, choć to zróżnicowany stylistycznie i formalnie repertuar. Wszystkie kompozycje powstały jako wyraz panujących wówczas tendencji estetycznych, czasem reprezentując ich bardziej znaczące nurty, czasem pozostając nieco na uboczu. Są świadectwem niezwykłego fermentu obecnego w Europie u progu Pierwszej Wojny Światowej i ogromnych zmian – kulturalnych, społecznych.
Oryginalny, często kontrowersyjnie skonstru¬owany, repertuar recitali, to jedna z cech charak-terystycznych Joanny Trzeciak – zamieszkałej w Belgii polskiej pianistki, wykształconej w Krakowie, Warszawie i Moskwie.

Juliusz Zarębski: Complet Works in Opus Order

Prezentujemy czteropłytowy album zawierający wszystkie kompozycje Juliusza Zarębskiego w kolejności opusowej w wykonaniu Piotra Sałajczyka. Jest to pierwsze kompletne nagranie wydanych kompozycji Zarębskiego – jednego z mniej dziś znanych polskich pianistów-kompozytorów XIX w. Jego przedwczesna śmierć przecięła wspaniale rozwijającą się twórczą karierę. Pochodzący z Żytomierza artysta związany był z najważniejszymi ośrodkami muzycznymi swoich czasów, a rzemiosło kompozytorskie doskonalił pod okiem samego Franza Liszta. Słuchacze z pewnością dostrzegą w utworach Zarębskiego wpływ twórczości Fryderyka Chopina odnajdując na kolejnych płytach coraz dojrzalsze kompozycje wydobywające wirtuozowskie wątki z salonowej pianistyki i obficie korzystające z ludowej stylizacji.

Metaforma

System dźwiękowy Pawła Hendricha stanowi koherentną całość, w której poszczególne parametry dzieła muzycznego (jak harmonia czy rytm) porządkowane są przez analogiczne procesy. Każda kolejna kompozycja poszerzała granice systemu i tworzyła jego kolejne warstwy. Najwyższa warstwa nie mogłaby w tej strukturze istnieć bez wszystkich niższych poziomów. W tym sensie każdy kolejny utwór Pawła Hendricha stanowi metaformę, bowiem wykorzystuje język muzyczny wypracowany we wcześniejszych kompozycjach. Na pierwszy rzut oka gęste partytury Pawła Hendricha wydają się skomplikowane. Jednak są one złożone z prostych procesów. Prostota ta ukazałaby nam się, gdybyśmy mogli spojrzeć na tę twórczość jak na wielowymiarową przestrzeń, której każdy parametr możemy prześledzić z osobna.

A Violino Solo

Nieczęsto spotkać można nagranie, które miałoby tak osobisty wymiar jak niniejsza płyta. Oto bowiem Krzysztof Lasoń, znany i ceniony solista, wykonuje I Sonatę na skrzypce solo skomponowaną przez swojego ojca – Aleksandra. Po prawykonaniu w 1978 r. entuzjastyczna krytyka stawiała utwór w jednym rzędzie z dziełami Bacha i Eugène Ysaÿe’a. Krzysztof Lasoń czyniąc zadość życzeniom krytyków i realizując własne wieloletnie marzenie prezentuje ojcowską kompozycję w jednym programie z dawnymi mistrzami. Od razu rzuca się w oczy wspólna cecha wszystkich tych utworów – nieograniczona nieomal wiara w ekspresyjne możliwości czterech skrzypcowych strun. Czy to wiara uzasadniona? Po wysłuchaniu tej płyty odpowiedzieć można tylko twierdząco!

Robert Schumann

Cechą rozpoznawczą stylu Roberta Schumanna jest poświęcenie szczególnej uwagi niuansom życia duchowego. Rzucać światło w głąb duszy człowieka – oto powołanie artysty! – ten aforyzm Schumanna może stanowić motto do całej jego twórczości. Szczególnie nasycone emocjonalnie są utwory fortepianowe lat 30., których wybór prezentuje w tym albumie słynna rosyjskia pianistka Irina Pietrowa-Czukowska – laureatka m.in. Międzynarodowego Konkursu im. Fryderyka Chopina w Warszawie, uczennica Stanisława Neuhausa i Wiery Gronostajewej.

Alfred Schnittke: Requiem

Tradycja komponowania mszy żałobnej wywodzi się z czasów sięgających późnego średniowiecza, jednak do artystycznej doskonałości doprowadzili ją późniejsi kompozytorzy. Alfred Schnittke nosił się początkowo z zamiarem napisania małego instrumentalnego Requiem, które miało być jedną z części Kwintetu Fortepianowego. Ostatecznie jednak pomysł ten odrzucił i stworzył czternastoczęściowe Requiem. Utwór jest bardzo ekspresyjny, pełen dramatycznych kontrastów. Zaskakują partie instrumentalne elektrycznych gitar, czy zestawu perkusji, nawiązujące do polistylistycznych zainteresowań kompozytora. Skomponowane w tym samym nurcie „Trzy pieśni religijne” odwołują się z kolei do muzyki cerkiewnej, wprowadzając nastrój kontemplacyjnej refleksji i modlitewnej zadumy.

Krzysztof Meyer: Works for Choir and Orchestra

Kolejne wydawnictwo prezentujące dorobek artystyczny Krzysztofa Meyera, jednego z najwybitniejszych polskich kompozytorów współczesnych. Bohaterem trzech początkowych utworów na tej płycie jest muzyka instrumentalna, w której z różnorodnych brzmień układane są rozmaite narracje oraz dramaturgie; od pełnego muzycznej erudycji Hommage à Johannes Brahms, poprzez wirtuozowski Koncert nr 2 na flet i orkiestrę po refleksyjną Farewell Music, poświęconą Witoldowi Lutosławskiemu. Ekspresyjną kulminacją płyty jest Msza na chór mieszany, organy i orkiestrę – muzyka tyleż ekspresyjna, co pełna inteligentnych odniesień do historii tego być może najbardziej wymagającego gatunku w dziejach europejskiej sztuki komponowania.