kakofoNIKT & Chór Pogłosy – WYRAJ

10 lipca 2020

Album Wyraj odwołuje się do starosłowiańskich wątków mitologicznych opisujących sakralne działanie enteogenów – psychoaktywnych substancji, które rozumiane są jako źródło konstytutywnego przeżycia religijnego

To myślenie Słowian o świętości jako jedności z naturą będącej interfejsem jaźni, skonfrontowane zostało z wypracowanymi na gruncie chrześcijańskim zestawie gestów i formuł celebracji świętości (wraz z całym zestawem infra-cytatów z średniowiecznej i wczesnobarokowej muzyki mszalnej). Chrześcijaństwo, przez wyzierające z niego szczątki duchowości kultury Słowian, niczym serpent przetrawiło siebie samo.

Polska kultura chrześcijańska zawsze była hybrydyczna, rezonując wraz z nigdy nie zeszlifowanymi do końca, kaleczącymi krawędziami cielesnego doświadczania sacrum, magicznymi praktykami i sieciami semantycznymi wykraczającymi poza prawdy Pisma Świętego.

Na płycie koncentrujemy się na ukazaniu duchowego wyczerpania współczesności, gdzie zespół staje są uczestnikiem nowego ruchu, wyrywającego się z silnie umocowanej instytucjonalnie dystrybucji wiedzy metafizycznej i spekulatywnego, przesyconego symbolizmem praktyk. Psychonauci – nowi wierni, szukają tego obszaru sprzed transformacji, sfery autentycznego doświadczania, do którego nachalnie wzdychają w stanie nieznośnej tęsknoty.

Inkorporowanie najstarszych źródeł polskiej tożsamości narodowej może odbywać się na wiele różnych sposobów, nie tylko tych zawłaszczonych przez narracje nacjonalistyczne.

Słowiańska psychodeliczność mieści w sobie silny i wciąż aktualny potencjał duchowości praktycznej, którą uprawiamy poprzez transgresywne i eskapistyczne, nowoczesne technologie, w aktach nierzadko kompulsywnych i pozbawionych stelaża filozoficznego.

Utwory na albumie próbują uchwycić tę audio-wizję przedziwnego misterium naszych czasów na skraju kataklizmu, w narastających lękach i niepokojach wciąż nieskatalizowanego przesytu i pustki nowego, niezaktualizowanego do naszych czasów i naszej sytuacji homologicznego systemu wartości.

Przenosimy się zatem na romantycznie zatęchłe bagna, tańczymy i śpiewamy na mokrym ściernisku, w oparach smogu, stymulowani najeżonymi prądem głośnikami i biciem w bębny przy odurzającym jazgocie odpadków kultury nadmiaru.

kakofoNIKT & Chór Pogłosy

Na program materiału muzycznego składają się utwory łączące za pomocą eksperymentalnej, industrialnej i sonorystycznej muzyki kompozycje sakralne z elementami polskiej muzyki ludowej – poprzez śpiew biały, polskie bębny obręczowe oraz baraban. Teksty do tych kompozycji dotyczą spersonifikowanych roślin przenikających się ze słowiańską mitologią i obrzędowością. Nadrzędną inspiracją przyświecającą projektowi są polskie tradycje hałasu – antymuzyki praktykowanej podczas obrzędów związanych z transformacjami pór roku i cykli wegetacji roślinnej oraz przesileniami słonecznymi wyznaczającymi święta przejścia kalendarza przedchrześcijańskiego oraz późniejsze wpływy kalendarza kościelnego.

kakofoNIKT od 13 lat porusza się na styku free improvisation, noise, industrial, field recording, muzyki konkretnej czy elektronicznej, instalacji i działań audiowizualnych oraz performatywnych. W niebywale szeroki zakres instrumentarium wchodzą na równych prawach śmieci, zabawki, przedmioty codziennego użytku, tradycyjne instrumenty, czy skomplikowane systemy elektroniczne. Zespół nie boi się eksperymentów, występów w najdziwniejszych formach i przestrzeniach, wycieczek w stronę awangardy i tradycji: muzyki teatralnej, rapu, elektronicznej orkiestry, opery improwizowanej, radykalnego performance, psychodelicznego rocka czy wielogodzinnych sesji medytacyjnych na granicy śnienia – zachowując w tych meandrach unikalną, wewnętrzną nić porozumienia i wypracowany przez lata styl. W 2018 roku KakofoNIKT rozpoczął współpracę z Chórem WSJO Canto-Cantare (obecnie Chór Pogłosy), działającym od 1996 roku, a od 2016 roku pod dyrygenturą poszukującej i niezwykle żywiołowej Joanny Sykulskiej.