Niewiele brakowało, żeby Esfahani był kimś zupełnie innym niż jest. A jest jednym z czołowych klawesynistów świata. Jego rodzice, którzy wyemigrowali do USA, kiedy ich jedyny syn miał zaledwie 4 lata, wymyślili dla niego zupełnie inną karierę. Miał być lekarzem. Rozpoczął nawet w tym kierunku studia na uniwersytecie Stanford, ale po dwóch tygodniach był już na prawie, a zaraz potem przeniósł się na muzykologię. Studiował pod opieką George’a Houle’a, który utwierdził go w przekonaniu, że jego przeznaczeniem jest klawesyn.
W 2005 roku podjął intensywny 2,5-letni kurs gry na tym instrumencie u słynnego Petera Watchorna, który był ostatnim uczniem słynnej wiedeńskiej klawesynistki Isolde Ahlgrimm. W 2007 roku przyjechał do Europy. Rozwijał swój talent w Oxfordzie i Londynie, jednak chyba najwyżej ceni sobie praskie lekcje u legendarnej czeskiej klawesynistki Zuzany Růžičkovej. Jej nagrania to w był w ogóle pierwszy kontakt urodzonego w Teheranie Mahana z tym instrumentem – jako dziecko namiętnie słuchał kasety z sonatami Scarlattiego w wykonaniu czeskiej artystki, która do dzisiaj jest dla niego wielkim wzorem. Wpoiła w niego poświęcenie dla etosu muzyka. Esfahani prowadzi ascetyczny tryb życia. W swoim domu w południowym Londynie nieustannie ćwiczy i czyta literaturę rosyjską. Nie używa alkoholu, kawy i tytoniu. Kładzie się późno spać.
Zanim podpisał kontrakt z Deutsche Grammophon, wydał dwa wybitne albumy w brytyjskiej wytwórni Hyperion. Płyta z Württemburg Sonatas C.P.E. Bacha zdobyła Gramophone Award i Diapason d’Or, a komplet dzieł klawesynowych Jeana-Philippe’a Rameau został uznany przez krytyków New York Timesa za czołowe nagranie 2014 roku. Wiosną 2015 roku ukazał się dobrze przyjęty album z utworami J.S. Bacha, Scarlattiego, Góreckiego oraz Reicha. Czy „Wariacje” spodobają się równie mocno jak wcześniejsze propozycje Mahana? Konkurencja jest zabójcza. Serwis Discogs wyszczególnia aż 573 nagrania tego słynnego dzieła. Premiera płyty Esfahaniego – 26 sierpnia.
